Onderweg naar Portugal

Donderdagmorgen om 1 uur was alles ingepakt en gingen we op reis. Hèhè, wat een gedoe toch, niks vergeten? Niks vergeten! Bij Lemmer bedacht Piet, ‘ ik heb mijn telefoon niet mee…..voordat er een afslag was om terug te gaan realiseerde hij zich dat het ding in zijn jaszak zat…..Gelukkig. Het was niet zo erg druk op de weg en we waren exact op de tijd die TomTom aangaf in Etten-Leur. Daar lag bij de quiltwinkel een lapje klaar, waarvan ik dácht niet genoeg te hebben. Fijn dat ze het daar voor me bewaard hadden. Na een heerlijke bak koffie gingen we door naar Bergen op Zoom, want daar was de kamer voor de eerste nacht.

De volgende dag naar Orleans, TomTom stuurde ons rond Antwerpen en de vaak verstopte tunnel daar en daardoor waren we redelijk vroeg bij Parijs. Vroeg? Het verkeer lag plat, driebanen dik blik maar….ook nu schoot TomTom in de help modus en loodste ons langs een prachtige route dwars door Parijs. Het hotel in Orleans (Saran)was bekend, eerst wat drinken op het terras en toen naar een Redroof ( Buffalo Grill) waar we een hapje hebben gegeten. Toen we daar jaren geleden helemaal fan van waren. Niet duur en lekker, nou dat eerste was nog steeds waar, maar het laatste……we vonden het maar matig. Nog wat drinken op het terras van de Ibis en slapen, want de volgende dag naar Toulouse en dat was best ver. Piet vreesde enigszins  de ‘ zwarte zaterdag’ , maar dat werd voor ons geen probleem, wel medelijden met de reizigers aan de andere kant van de weg die massaal op pad waren gegaan richting Nederland en België.

Hier heb je wegen die 350 kilometer rechtdoor gaan en als je er dan af moet en je rijdt weer zit je op een weg die 120 km rechtdoor gaat. Het werd ondertussen al wat warmer, het vest kon wel uit als we even een bankje zochten voor een drankje en een hapje ( uit de koelbox). De volgende dag kon het vest weer aan. Het was al zondag en die dag ging er van alles mis.  De kortste weg naar Andorra…..dit had TomTom niet goed begrepen, we reden er vele kilometers voorbij. Maar….alle tijd….terug dus. Niet op de snelweg , maar een landelijke binnenweg. Práchtig, we slalomden om de bergen heen van hoog naar laag en weer terug. Heel fraai, schitterende uitzichten, vergezichten enz enz. Maar…..in Piet z’n hoofd zat het plan om in Andorra te tanken…..maar…..wij reden nog al wat extra kilometers en opeens was er een…..Ping….en nog eens een….ping….o jé….tanken dus, maar waar? Als er al een pomp stond was de eigenaar de hort op ( of naar de kerk ), we kwamen in Andorra maar vraag niet hoe…De laatste ….Ping….klonk niet erg geruststellend. Op het parkeerterrein is Piet naar een pompstation gelopen en kwam met een vol tankje weer terug. De rust was in dat stadje al teruggekeerd en wij konden die mooie weg weer op richting Lleida. Die weg lag trouwens nu vol rotondes, die waren er nieuw of we waren ze vergeten. We kwamen in een Ibis die 24 uur open is. We hadden dus best nog iets kunnen eten maar met een banaan, een koek en een glas water in de maag zijn we om 11 uur maar gaan slapen.

Nu zijn we in Madrid, in een kleine heel erg gezellige Ibis. Straks een dinerbuffet met een groot glas blusbier ( lekker-lekker), 

want het is hier zelfs in de schaduw behoorlijk warm!  
Morgen meer!